Çiçek

Sevgi bir zamanlar çiçekti,
Taştı, gönül bir oldu.
Çiçek ise yaprak döktü,
Önce koptu, sonra düştü.
Sevgi arttı, çiçek öldü.

Pencere 2

Elini pencereden uzatma,
Rüzgar keser parmaklarını.
Gidersen arkana bakma,
Başkası okşar saçlarını.

Unutursan sakın arama,
Bana gelen yollarını.
Yalnızlıktan korkma,
Başkası sarar kollarını.

Pencereden dışarı bak
Ama uçup gitme!

Tren

Görüyor musun kırları?
Çiçekleri, kar kaplı ağaçları?
Göç eden kuşları?
Uçsuz bucaksız dağları?
Bacalardan tüten dumanı?

Duyuyor musun kalbimi?
Aklımdan geçen sesleri?
Çaresiz çığlıklarımı?
Allah'a yalvarışlarımı?

Anlıyor musun onları?
Neden trenle gittiğimizi?
Yazdığım tüm şiirleri?

İstiyor musun yaşamayı dünleri?
Özlüyor musun o gülüşleri?

Seviyor musun beni?

Deniz Feneri

Rüzgar çarpıyor suratıma,
Sahilde bir deniz feneriyim,
Kimseler yok etrafımda,
Bekliyorum öylece seni.

Başım dönüyor akşamları,
Karşında bir sarhoş oluyorum.
Dinmeyen kor merakımda,
İzliyorum öylece seni.

Deniz vuruyor duvarıma,
Kıyıda bir deniz feneriyim.
Aşıklar var etrafımda,
Düşlüyorum öylece seni.

Kalbim çarpıyor bazıları,
Yanında mayhoş oluyorum.
Gizlemek zor her anımda,
Seviyorum öylece seni.

Gerçek

İnsan sevmek zorundadır!
Hakikat budur çünkü!
Sevmek, sevdiğin uğruna can vermek!
Aşık olmalı insan,
Yaşamak için!
Aşkı yaşatmak için,
İnsan sevmek zorundadır!
Ve sevilirse insan,
Hayat bulur o an!
Ben bir kez aşık oldum.
Ben bir kez sevildim.
Ben bir kez öldüm.
Tekrar doğmak ister insan!

Zor

Ellerini tutup gözlerine bakmak,
Sana seni seviyorum demek zor.
Yanında durmak, ruhuna sarılmak,
Çarpan kalbim, göğüs kafesimde bir kuş.

Harfleri toplamak, heceleri birleştirmek,
Anlatmak kendimi sana, yanarken kor.
Sesini duymak, sonra kaçıp gitmek,
Gölgende saklanmak, kelimelerden bir sur.

Ayrı kalıp günlerce, aylarca beklemek,
Gülüşüne bağlanmak, ararken yol.
Hapis olmak, göğün kafesinde,
Ölmek, gönül mateminde huzur.

Hayalini kurup düşlere dalmak,
Sana aşık olmamak zor.
Bir gün gelip de kurarsam o cümleyi,
Durmak, çare değil, göğüs kafesimden vur!

Mirror

I love the way you look at me,
Thunderstruck, ocean-blue eyes.
Cloudy, snow-like hair of yours,
Full of rage and soft rain.
Your iron-will that can break a hand,
But it's also where I find comfort.

I love the way you look at me,
Lovestruck, clear as the sky.
Bloody, honeyed lips of yours,
Full of lust and tasty pain.
Your iron-heart that can break a man,
But also where I find cure.

I love the way you look at me,
And look at me, because I love you!

Kaybettik

Tüm birikmişlerim, düştüler.
Karardı sözlerim, vermedim.
Tüm yazdıklarım, sancılar.
Kayboldu gökyüzüm, özledim.

Kağıttan gemilerim, battılar.
Renkli uçurtmam, tutmadım.
Senle hayallerim, uçtular.
Kayboldun gökyüzüm, özledim.

Karalanmış notlarım, bittiler.
Karardı defterim, ölmedim.
Tüm sevdiklerim, gittiler.
Kayboldum gökyüzüm, özledim.

Dalgalı denizlerim, durdular.
Sisli dağlarım, görmedim.
Sende dertlerim, döndüler.
Kaybolduk gökyüzüm, özledim.

Gerçek düşüncelerim, vurdular.
Haklı gözlerin, söyledim.
Tüm emeklerim, değdiler.
Kaybettik gökyüzüm, özledim.

Bin Başlı Boğa

Herkes gökyüzünü seyrederken,
İnsanlar hakkında düşündüm.
Zaman su gibi akıp giderken,
Karanlık boşlukta süzüldüm.

Bir savaşın ortasında adeta,
Sağır eden bir rüzgar duydum.
Bulutlar saçıldı etrafa,
Ben sadece kızgın bir boğa gördüm.

Kan kırmızı kapladı düşleri,
Sıkışıp kaldığım çıkmaz sokakları.
Olduğumuz yere sapladı bizleri,
Feleği şaşmış korkakları.

Bir ses çıkageldi uzaklardan,
Bilge ve vadi inleten bir hiddet.
"Eğer yaşamak istiyorsan hür,
Şu soruma cevap ver aciz kul:
BEN KİMİM?"

Amor Vincit Omnia

Acısız bir ölüm,
Matem tutmak boş.
Onsuz bir günüm,
Renksiz ve loş.

Verdiğim değeri göremediğimden,
İncitmek istemediğimden
N'olur anla beni!
Cansız bir varlığım artık,
İçi boş, sevgisiz.
Tek başımayım, yanlız.

Olmak istemediğin,
Mutlu bir son mu vardı?
Neden göremedim hiç?
İnanmak istedim, yapamadım.
Ayrıldık biz, ben sebebim.

Seni Özlerim

Bir kalem kağıt kadar keskin değil sözlerim,
Bir gökyüzü kadar mavi,
Ellerin kadar uzak,
Habersiz, sakin ve de ağır bir roman.

Bir yaz mevsimi kadar sıcak değil sözlerim,
Bir güneş gibi sahi,
Anadolu gibi çorak,
Hayatsız, narin ve de sağır, kırılgan.

Bir aşk şiiri kadar romantik değil sözlerim,
Bir bulut gibi uçuk,
Gözlerin kadar kaçak,
Hayalsiz, yorgun ve de yıllardır harap.

Bir ay yada gün kadar kısa değil,
Ben hep seni özlerim.

Yaşamak

Ben seni sevmek istiyorum,
Ellerini tutup, gözlerine bakmak.
Konserde dans etmek istiyorum,
Yağmurun altında ıslanmak.

Ben seni sevmek istiyorum,
Sahilde oturup, manzaraya bakmak.
Denizde yüzmek istiyorum,
Korkuları delip geçmek.

Ben seni sevmek istiyorum,
Sadece susup, seni anlamak.
Gecede bulmak istiyorum,
Birlikte ay ışığında uyumak.

Ben seni sevmek istiyorum,
Yolları aşıp, sana sarılmak.
Metroda şarkı dinlemek istiyorum,
Dinlerken treni kaçırmak.

Ben seni seviyorum,
Habersizce, kaçamak.
Ben seni istiyorum,
Kollarında yaşamak.

Pencere

Bakamadığım her manzara sen olsan,
Uçamadığım bu gökyüzü,
Koşamadığım her patika, yol, orman,
Ayna değil bu pencere.

Kırdığım bu pencerenin,
Camı kesti beni.

What could it be?

If it was a dream of two...
I would always be by yourside,
Looking at you, dream of you,
The future of me and you.

If it was a dream of two...
I would always be loving you,
Looking for you, fall in you,
The soul of me and you.

If it was a dream of two...
I would always be the night,
Shining for you, moon of you,
The rituel of me and you.

If it was a dream of two...
I would always be into you,
Living for you, die for you,
The end of me and you.

Bazı şarkılar

Hoşça kalamam - Talha Yıldırır

Dönsen bile - Emir Can İğrek

İşgal - Kaldık Böyle

Derinlerde - Cem Adrian & Mark Eliyahu

Çözemezsin - Dedublüman

Bunlar bana bir şeyler hissettiren bazı şarkılar.

Sen

Sallanıyorum dünya beşiğinde
Gerçeği gören tablolarım örtülü
Hayal yağdıran bulutlarım sırılsıklam
Tavşan kitabım, kapağı kapalı duruyor
Gölgende saklanan ceviz ağacı esintisi
Bir bez parçasının kokusu, saçının bir teli
Pamuk şeker misali ellerin, dokunamadığım
Kargaşa denizinde fırtınalarım, güven teknem
Depremleri andıran ağır ve yavaş yürüyüşüm
Güneşten farksız bir gülüşün, gözlerin
Korkudan sımsıkı sarılmışcasına tutunuşum
Edebiyatım, şiirlerim, anlamısın her kelimemin
Karanlık çölümün serabı, ay ışığım
Uçsuz bucaksız yollarım, kuzey yıldızımsın
Gerçeklikten koparttığım her çiçeğin sebebi
Bütün çiçekler içinde en güzel olanısın
Uğruna savaştığım kör düğümlerim
Sokaklarda geçen çocukluğum
En güzel hayallerimsin.

Kafes

Her şey yaşanmış bitmiş, orada takılı kalmadım da bendeki izi çok ağırıma gidiyor. Artık başka birini sevemiyecekmişim yada tekrar o hisleri yaşayamayacakmışım gibi geliyor. Artık farklı düşünmeye başladım, kendimin dahi çözemediği bir düşünce şekli. Yalnız kalmaktan o kadar sıkıldım ki biriyle olmanın verdiği mutluluk, uyuşturucu gibi şuan. Alsam bu uyuşturucuyu mutlu hissedeceğim fakat gün geçtikçe daha da çok canım yanacak, daha çok alışacağım, daha çok seveceğim, her şey daha güzel olacak ama ben kendimden vereceğim. Sevmek bu değildi bana göre, hiç karşılık beklemeden ama hiç zarar da görmeden mutlu olmak ve mutlu etmekti. Artık sadece melankolik duygular var kalbimde. Kimsenin ulaşmasını istemediğim için kafese koyduğum bir kalp ama camdan olan bu kafesimi kırsınlar diye elimde sokak sokak gezdirdiğim bir kalp. Neden sadece sevemiyorum? Neden korkmadan biriyle bir şeyler yaşayamıyorum? Neden? Sadece… bilmiyorum. Her şey o kadar yoğun ki aklımı nasıl toparlayacağımı dahi bilmiyorum. Sadece birini bekliyorum, gördüğüm zaman bu “O” diyebileceğim, beni bu camdan kafesten kurtaracak, beni sevecek ama tekrar o kafese koymayacak birini. Çok mu zor hayattan istediklerimizi elde etmek? Birisi çıkıp “Ben O’yum!” diyemiyor mu? Ben hayal dünyasında mı yaşıyorum yoksa? Öyleyse bile çok üzücü değil mi gerçek hayatta böyle insanların olamayacağını bilmek? Her zaman çok soru sorduğumu düşünürüm fakat şunu fark ettim ki ne zaman bir konu hakkında köşeye sıkışsam hemen sorulara yöneliyorum. Beni başka yönlere iten bir kaçış mekanizması bu. Ama ne kadar soru sorarsam sorayım bu cam kafesten kaçamayacağım.

Yazmak

Yazmak öyle sıradan değil ki;
Okumayacağını bildiğin birine yazmak hele…
Anlamlarını taşıyan bir sürü kelime,
Anlatmak istediklerini topladığın.
Ama yine karşındakinin, ne anlamak isterse
Onu anladığıdır yazmak.
Yazmak her zaman şiir değildir.
Sevdadır şiir, aşkdır bana göre.
Yazdıklarınla sarılabilirsin bazen karşındakine
Okudukça içini ısıtan şeyler yazarsın
Bazen de bir fırtınadır yazmak
Aklından geçenler üşütür karşındakileri
Bazen bir kelebekdir yazmak.
Güzel şeyler göstermek için yazarsın
Bazen de en olmadık şeyleri.
Kaçmak için yazarsın bazen
Bazen de kaçırmak için uykularını.
Ama yazmak için yazamazsın.
Bazen de okumak için yazarsın sonraları.
Ne kadar çok yazdığın değildir önemli olan.
Ne kadar çok anlattığındır.
Ne kadar çok sarıldığındır.
Ne kadar çok gösterdiğindir.
Ne kadar çok uykusuz kaldığındır.
Ne kadar çoksa o kadar yoktur aslında…